Dalat en Mui ne

Uit je comfortzone

Jeetje wat gaat de tijd toch snel. Vandaag ben ik al 3 weken onderweg en nogsteeds ben ik het nog lang niet zat. Ik doe bijna echt elke dag zoveel toffe dingen. Over minder dan 2 weken is Tom hier alweer en dan gaat de tijd waarschijnlijk niet veel langzamer. Maargoed, het laatste verslag schreef ik vanaf life is a beach. Vanuit daar gingen we na het familie diner met de bus. Tenminste, dat was ook allemaal een grote grap. We gingen officieel om 8 uur weg. Deborah en ik stonden helemaal klaar voor vertrek, maar kwart over 8 was de bus tijd veranderd naar 9 uur. Dus besloten we met het hostel om nog even twister te spelen. Daarna gingen we echt omhoog lopen. Daar stonden we dan met een meneer die 3 woorden Engels sprak langs de weg. Echt de weg waar ze dus door de berg als gekken rijden. Na ongeveer 25 minuten kwam de bus, we moesten snel instappen. De Aziaten keken allemaal super boos naar ons. Maar het was wel lachen geblazen. Helaas bijna geen oog dicht gedaan maar we kwamen dan wel eerder aan dan gepland. Dus kwamen we aan om 5 uur in het hostel. Veel eerder dan ze open waren. Gelukkig konden we bellen en deed een meneer open en kwamen we binnen in een heel schattig lief hostel waar ik heerlijk op de bank in slaap viel. Het rook ook zo heerlijk en het was lekker warm. Na nog even te hebben geslapen kregen we een lekker ontbijtje. Deborah en ik zijn daarna vrij snel naar een lekkere bakkerij gegaan waar je zo goedkoop zoveel keuzes had dat we gelijk wat meenamen voor de lunch. Daarna gingen we langs de apotheek omdat ik m'n wond nogsteeds moet verzorgen. Hij ziet er inmiddels wel schoon uit. Toen gingen we met de scooter naar de elephants falls. Dat was leuk, maar wij dachten, oh we lopen wel even naar beneden, maar dat was iets heftiger dan verwacht op slippertjes. Maar goed, wij konden het gewoon op blote voeten, dan gleden we niet zo uit. Eenmaal weer boven gingen we nog even naar de pagode. Daarna kwamen we op de scooter langs de supermarkt die onder de grond was. Wat een mega ding....Toen we terug waren in het hostel waren we best wel gesloopt. Maar we vonden het wel een goed plan om westers te eten en daarna over de nightmarket te lopen. Deze was toch weer heel anders dan de voorgaande. Daarna gingen we nog lekker koffie drinken en naar 100 roofsbar. Het was een bar wat eigenlijk onbeschrijfbaar was. Je kan het beste even Googlen op 100roofs bar Dalat. Eenmaal binnen kan je verschillende gangen door, trappen op en overal kan je zitten. Het is heel gaaf gemaakt.

De volgende dag was het dan echt tijd voor het canonying. Denk je in dat je iets heel engs aan het doen bent en dan nog veel enger. Echt van de bergen abseilend, door de rivieren heen lopen, door de waterval glijden, drijvend de rivier af en ga maar door. Als je dacht dat het niet enger kon, dan kwamen we weer bij de volgende plek. Na de lunch gingen we zo gezegd de wasmachine doen. Ik dacht dat het een grapje was. Maar wat was nou de bedoeling, je ging abseilend en dan op een moment laat je je benen hangen en dan zak je langzaam. Als je eenmaal beneden bent, dan houdt het touw op en dan laat je je vallen. Dan val je in de waterval en die stroom duwt je 2 seconde onder water en dan kom je bij iemand die je opvangt. Ik had zoveel kriebels in mijn buik... Maargoed, we hebben het overleefd. De hele route was zo mooi en het was zo tof. Het gekke was ook dat je niks bij je had, normaal neem je geld, telefoon etc mee, maar hier kreeg je een pak en zwemvest aan en dat was het ook... Heel tof!
Eenmaal in het hostel hebben we een een familie diner gedaan en daarna zijn we weer cappuccino wezen drinken en naar dezelfde bar geweest als de dag ervoor.
De volgende dag ging ik in de ochtend met een Duits en Zweeds meisje naar het Crazy house. Een huis ontworpen door een dame en het was gewoon heel bijzonder. Daarna gingen we met de bus naar Mui ne. Sofie, Bloeme en ik hadden de bus bijna voor ons zelf. Eenmaal aangekomen na een hobbelige bergroute van 4/5 uur, gingen we met de taxi naar het hotel. Daar aangekomen bleken Deborah en ik een upgrate te hebben naar een suite. We hadden zelfs een kamer met 2! douches en een balkon. Gisteren lekker gegeten bij het zwembad. Na het eten ging ik met Deborah even een pedicure doen. Het was wat met handen en voeten communiceren en ze hadden er volgens mij niet heel veel zin in deze dag. Maargoed, daarna vertrokken we naar ons lekkere bedje om een paar uurtjes te slapen. Na een paar uur slaap ging de wekker half 4 omdat we naar de zonsopgang gingen kijken in de zandduinen. Het was een hele trip met een open jeep en daarna een klim in de duinen. Het was wel heel mooi. Daarna gingen we naar de rode zandduinen, welke ik minder mooi vond. Daarna gingen we nog langs een tweetal andere plekken, maar ik was eigenlijk gewoon te moe voor deze dingen.
We besloten om daarna lekker bij het zwembad te chillen en rond 4 uur de bus naar Saigon te pakken. Het was jammer dat de trip langer duurde doordat we een lekke band hadden. Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we nog even thee gedronken en zijn we daarna lekker gaan slapen. Ik had nog even gesproken over de telefoon met de familie in Houten en daarna m'n bedje ingedoken. Net hebben we afscheid genomen van Bloeme die nu naar haar moeder in Hanoi vliegt en Sofie die naar Bali gaat.