De varkens liepen gewoon in de keuken

Eigenlijk was ik niet van plan om een nieuwe blog te schrijven, maar hier is hij dan toch nog even want ik kon dit niet laten wachten tot na de vakantie. We hebben weer een prachtig avontuur meegemaakt. We zien regelmatig de (open) vrachtwagens door de straten rijden, bomvol met mensen. We kunnen dan eigenlijk alleen maar lachen hoe gek die mensen zijn om in een overvolle vrachtwagen zich te vervoeren. Maar dat is gewoon hoe het hier gaat. De mensen hebben geen keuze om het anders te doen. Maar vrijdag stond een bezoek gepland aan de boerderij van een van de ondernemers die we zouden helpen. Dus na de rivier oversteek zouden we met een vervoersmiddel moeten. Ik snapte het niet helemaal, maar het bleek dat ook wij hieraan mochten geloven. De jongens sprongen gelijk het dak op en Lucia en ik mochten tussen alle kippen, sinasappels, tomaten, melkbussen etc die ook mee gingen in deze vrachtwagen. Na ongeveer 45 minuten in deze geweldige vrachtwagen die overal op de route stopt, mochten we nog 20 minuten wandelen naar de finca van de buurman van Juan. Hij wil in de toekomst het ecotoerisme gaan starten. Er stond momenteel een klein huisje waar hij de toeristen wil laten verblijven en dan liepen er verder een ezel, paarden, kalkoenen, koeien, honden en eenden. Daarna kregen we cacao wijn te proeven. Vooraf had ik er niet zo geweldig veel zin in om 10 uur in de ochtend, maar met een beetje koffie van eigen plantage, smaakte dit best goed. Deze meneer deed ook koffie verbouwen. Daarna gingen we naar de boerderij van Juan. Onderweg mochten we nog even het uitzicht bewonderen boven op de berg van een bananen plantage, de koffie plantage bekeken we en ook de waterbron mochten we zien. Het is een onwijs lieve man die zeker potentieel heeft, maar zelf als toerist, weet ik niet zeker of ik wel deze afstand zou reizen om zo primitief op het platteland te verblijven. Een unieke ervaring kan ik iedereen wel garanderen! Deze man heeft de droom om een soort ranch te bouwen met hangmatten om hier in de toekomst mensen te laten verblijven. Daarna mochten we zijn huis/boerderij zien. Deze kwam wel een beetje overeen met bovenstaand beschreven. Het was echter wel zo dat we hier de keuken in een apart hokje was. Toen we hier in dit kleine houten hutje kwamen, bleek dat ze (ik vermoed voor onze komst) vanmorgen een varkentje hadden geslacht. Het was een keuken waar de varkens poten naast het ‘schone steriele’ vlees lag. Alle inhoud van het varken was ook te bewonderen maar ik ben snel plaats gaan nemen in het tuintje in de schaduw. Al vrij snel kwam Lucia naar buiten lopen op een Nicaraguaans tempo om mij een ‘overheerlijk’ bordje te overhandigen. Vooral de bananen waar ik zo gek op ben (die eet ik niet) waren volgens Bob overheerlijk. Ahum. Na wat hapjes rijst en het varkentje te hebben geprobeerd , heb ik eerlijk gezegd dat ik toch echt geen honger meer had. Ik vond het sneu dat ik het niet op zou eten, maar aan de andere kant waren deze mensen onwijs blij met wat extra vlees. De jongens deden het op een iets andere manier en die voerden de stukjes vlees op het moment dat niemand keek aan het varken die lekker zijn eigen broertje op smulde. Zo gaat het hier. De beesten lopen vrij rond en mogen dus ook alles eten. Na nog een rondje te hebben paardgereden mochten we weer terug door de stilte van jungle, vogels, koeien en het primitieve land. Ik kan mij voorstellen dat deze mensen onwijs gelukkig zijn met de boerderij die ze hebben, maar wij waren naar deze enerverende ochtend dood op en blij om weer terug te lopen. Toen de leuke vrachtwagen weer kwam, waren we blij dat er nog een beetje plek over was. Deze keer vooral veel vrouwen met kinderen. Bij de eerste de beste heuvel, mochten we de berg wel even oplopen in de brandende zon. Maar zo fit als deze Hollanders zijn, deden we dat zonder morren en trokken Lucia mee de berg op. eenmaal boven konden we weer instappen. Bij de tweede heuvel ging het helaas een beetje mis, wat er nou fout ging weet ik niet. Maar ik weet wel dat we moesten lopen. Onderweg werd ik nog versierd door een boer, maar die heb ik vriendelijk afgeslagen. Toen we weer terug waren in het hotel na dit spannende en leuke avontuur, was ik werkelijk helemaal gesloopt. Het was echt een toffe dag om dit te mogen meemaken, maar ik realiseer mij alweer, hoe goed wij het toch hebben.

Ooooh ik vergeet bijna het meest grappige te vertellen van vandaag. Lucia had op de boerderij bij Don Juan twee lieve kleine eendjes gezien die ze graag in haar tuin wilde. Dus zoals gezegd, mocht ze die kopen. Er werd een blik gegeven waar de kleine donzige eendjes inpasten en ze gingen mee in het blik de bus in.

Dit bevestigde nogmaals toen wij vandaag op visite mochten bij een familie uit Rama. Een tijdje geleden hadden we een gezin ontmoet en deze dame stond erop dat we bij haar thuis zouden komen eten. Daaar zaten we dan vanmorgen om 10 uur aan de gallo pinto (rijst met bonen) en gefrituurde tortillas. Het was onwijs lief van deze mensen en de kinderen wilden graag met ons spelen. Daarna ging deze lieve vrouw ons haar knippen. Na Caspar en Bob was ik aan de beurt. Vooral de meisjes zijn zo jaloers op mijn blonde haren en de moeder vond het een eer om mijn haar te mogen knippen. Het was wel zo dat ik zelf weinig in te brengen had en er nu wel een heeeeel stuk vanaf is. Daarna werden mn wenkbrouwen nog geschoren en moest het nog gestylt worden. Ik heb het maar allemaal over mij heen laten komen. Daarna werden we verwacht bij een activiteit voor kinderen uit de omgeving van rama (provinsie) die niet naar school gaan en de meeste van hen werken in de mijnen. Er zaten verschillende kinderen tussen met verschillende littekens en kapotte ogen. Het was prachtig om te zien hoe blij de kinderen waren op het springkussen, met de piñata die vol zat met lekkere snoepjes en de clown die rond liep.

Voldaan kan ik nu zeggen dat we vakantie hebben. Als we terug komen staat er ons nog een vol programma te wachten en mogen we ons project afronden. Dat laten we nu even voor wat het is, want er zijn veel dingen om nog te vertellen aan Nederland.
Morgen zullen we reizen naar Bluefields voor een paar dagen. Dinsdag vliegen we naar Corn Island om daar te genieten van de kerst!