Van Hanoi naar Hoi An

Van Hanoi naar Hoi An

De tijd vliegt echt voorbij. Als ik bedenk wat ik allemaal heb gedaan afgelopen dagen dan kan ik wel zoveel kantjes volschrijven... Na mijn Sapa Tour was ik in Hanoi terug gekomen. Op maandag ben ik toen de stad lekker in gegaan en ben ik eens gaan kijken bij de monumenten. Veel was dicht dus ik ben uiteindelijk doorgelopen naar de gevangenis van Hanoi. Het was heel bijzonder om hier even te kijken. Eigenlijk was dit een van de eerste momenten waarop ik dacht: shit ik ben nu echt alleen. Het was zo indrukwekkend dat ik baalde dat ik daar alleen rondliep. Daar realiseerde ik mij ook weer waarom ik graag naar Vietnam wilde. Tijdens mijn eind examen heb ik alles geleerd over de Vietnam oorlog. In dit museum was de gevangenis voor een groot gedeelte echt nog in de oude staat. Het was bijzonder eng om te zien hoe mensen hier vaak langzaam stierven. De Vietnam oorlog is eigenlijk pas kort geleden afgelopen. Na dit bezoek heb ik mijzelf getrakteerd op een heerlijk fronzen yoghurt ijsje. Daarna mocht ik weer de bus is. Dit was weer een echte nachtbus / sleeperbus. Dit was een tocht van 14 uur volgens de planning. We kwamen alleen al om 6 uur aan. Dus de bus had er 2 uur korter over gedaan. Ik had in de bus 3 Nederlandse meisjes ontmoet. Dus ik had met hen afgesproken om ergens te gaan ontbijten na een lekkere douche. Ik ging eerst mijn hostel zoeken. Hier kon ik om 6 uur nog niet inchecken maar wel alvast douchen. Ik verbaas mij elke keer weer hoe makkelijk contact je hier legt. Toen ging ik de dames zoeken en die zaten vlakbij. In hun guesthouse gingen we even ontbijten. Na het ontbijten konden we een plan de campagne maken voor die dag. Cheryl en Cathelijne die samen reizen die besloten om even te gaan slapen. Deborah wilde wel graag de tombes bezoeken en de verlaten stad in Hue. Zij had hier afgesproken met Bloeme een ander leuk Nederlands meisje. Wij besloten om 2 scooters te huren en onze bezoekjes te gaan doen. Jongens ik had gezeurd omdat ik weinig zon had gezien, maar hier was het zo heet. Het zweet liep gewoon van je gezicht als je stil op een bankje in de schaduw zat. Maar niks te klagen want het waren mooie tempels en ook de stad was leuk. Daarna gingen we terug maar begon het keihard te regenen. Even schuilen en toen weer terug de stadsdrukte in. Het mooie van Vietnam is dat je nooit hoeft te vervelen. Op de scooter hadden we een prachtige omgeving. Deze avond zijn we bij een Italiaans restaurantje wezen eten. Tripadvisor die helpt ons steeds weer om de meest lekkere plekken te vinden. Hierna gingen we snel slapen. De volgende ochtend stonden de tunnels van de oorlog op de planning. Hiervoor hadden we een grote auto gehuurd met een privé chauffeur. We vertrokken op tijd. De tussenstops die we maakten waren niet zo spannend maar eenmaal aangekomen bij de tunnels waren we enorm onder de indruk. Dit waren de tunnels waar de mensen echt in hebben geleefd en niet direct de gevechtstunnels. Het was toch wel heel klein om hier met 600 mensen onder de grond te wonen. Er waren tunnels die op 3 verschillende hoogtes lagen. Als er een aanval was moest iedereen zo laag mogelijk en dit was toch 20 meter onder de grond. We zagen ook ventilatie gaten om zo de tunnels te voorzien van frisse lucht. Het is soms moeilijk om in een blog uit te leggen wat je hebt gezien. Ook de foto's waren niet allemaal even best dus ik was blij dat we met een groepje waren. In de auto terug hadden we niet zoveel zin meer in de andere stops en we hadden gehoord van een verlaten water park. Dus hier gingen we dan nog even naar toe. Dit was nog een heel avontuur om hier te komen. We kwamen bij de weg naar het park dat gratis zou moeten zijn. Maar hier zat een nors meneertje die ons er niet door wilde laten voordat wij zouden betalen. De meneer van ons guesthouse die alles voor ons regelde die zei dat we niks hoefden te betalen. Onze chauffeur sprak weinig engels dus konden we tussendoor even bellen. Met onze host. Na 10 minuten wachten waren we het zat en begonnen we met technieken te bedenken om toch er door te kunnen. Toen ik lief probeerde met deze meneer te praten ging alleen het hek nog verder opzij zodat we er echt helemaal niet door konden. Uiteindelijk zijn we doorgereden en geen idee wie dit had geregeld maar wij waren in het park. Het was een prachtige natuur omgeving maar toch ook wel spooky. Dit park is 2004 gebouwd maar na 2006 is er nooit meer wat gebeurd. Waarom het verlaten is... Dat weet niemand. Maar het was een prachtig park ooit.. Het is wel open geweest maar niet officieel geopend dus veel mensen kennen het niet. We zagen waterglijbanen, een soort aquaria ruimtes, een groot ruimte schip wat een attractie was, een soort theater waar watershows werden gegeven. Overal lag glas van de ingeslagen ruiten en er stond zelfs overal nog geluid apparatuur, licht installaties, etc. Het was heel gek. Op een moment kwamen we bij een ruimte waar menu kaarten lagen, entree tickets, fotos van hoe het eruit zag etc. Je kan het je werkelijk niet voorstellen. Het was gewoon heel raar. Eenmaal terug in de stad had ik van locatie geruild en sliep ik nu ook in het fijne guesthouse. Daarna gingen we op aanraden van het guesthouse eten bij een lokaal tentje. We namen hier een speciaal menu uit de regio. Het was zo enorm lekker. Rijstpannenkoeken, loempia's, rijsthapjes en van alles. Het was bijzonder lekker. Daarna nog ergens lekker een taartje en een shake genomen en toen weer naar bed. De volgende dag stond er weer een fantastisch avontuur te wachten. Zeker een van de hoogtepunten van mijn reis tot dusver. We gingen met de scooter van Hue naar Hoi An rijden. We gingen ongeveer 166 km afleggen. Na 2 uur hadden we helaas pech en moesten we wachten op een nieuwe scooter. Maar daarna ging de reis bijna vlekkeloos. We kwamen door prachtige dorpjes met tempels, veel rijst omgeving, bergpassen met een geweldig uitzicht, meren en zee tussen de bergen. Ik kan gewoon niet omschrijven hoe deze tocht was. Het was het ultieme vrijheidsgevoel tussen de prachtige natuur met een leuk stel meiden. We moesten wel een beetje vaart maken doordat we pech hadden gehad en zijn perongeluk langs de elephant springs gereden. Dit schijnt heel mooi te zijn maar het was te ver terug om te gaan helaas. Eenmaal het strand in zicht was wel heel erg fijn. Toen we na een drankje onze laatste 20 km deden naar Hoi An waren we helemaal blij dat we aangekomen waren. Onze backpacks zouden hier ook worden gebracht. Het was wel heel gek dat toen we daar kwamen deze dame daar niks vanaf wist. Maargoed er werden naar een 3 persoons en 2 persoons kamer gebracht en wij waren allang blij. We wilden graag douchen maar de backpacks waren er nog steeds niet. Toen we vroegen naar het ontbijt bleek dat we helemaal niet in dit hotel hadden gereserveerd. Het was natuurlijk wel gek dat deze dame had gedaan alsof we goed zaten. Wat bleek nou.. We waren aangekomen bij Pho Hoi inplaats van Hoi Pho. Een beetje gek was het wel. De dame zei dat we niet meer konden uitschenken maar we hadden natuurlijk gereserveerd in een ander hotel. Volgens haar moesten we daar nu blijven omdat ze dat had doorgeven aan de politie. Nja ik zei: heel fijn voor haar.. Maar zij doet alsof wij hier een reservering hadden en dat is helemaal niet zo. Eenmaal in ons goede hotel was de dame heel erg bezorgd omdat we natuurlijk best laat waren aangekomen. Nadat de backpacks er waren zijn we snel wezen eten en hard gelachen om het verhaal. De volgende ochtend zijn we het stadje even in gelopen. Het is een prachtig stadje met allemaal lampionnen overal. Overal kan je kleding laten maken. We besloten fietsen te huren en zijn lekker naar het strand geweest. In de avond hebben we weer een heerlijke maaltijd op in een van de beste Tripadvisor restaurants. Daarna liepen we over de night market. Het is zo leuke stad met overal lampjes. Geweldig! De avond hebben we cocktails gedronken en genoten van de gezelligheid.